Pamiętam Sir Bobby’ego Robsona i błękit z Ipswich Town

Kiedy mówisz o największych menedżerach, angielski futbol widział nazwisko Sir Bobby Robson, nigdy nie jest zbyt daleko od dyskusji, ale dla fanów Ipswich Town to pierwsze imię z ich ust. Biorąc pod uwagę obecną trudną sytuację klubów, słyszę chichot ludzi wspierających spoza Ipswich, kiedy piszę „prawie nie ma sposobu na rywalizację”, ale pamiętajcie, że kilka lat wcześniej pewien Sir Alf Alfsey był u steru, więc nie jest to małe wyróżnienie być skierowanym w stronę Robsona.

Pod rządami Ramseya Ipswich wygrał awans z drugiej ligi w kampanii 1960/61 i podążył za tą promocją, wygrywając pierwszą dywizję w następnym sezonie – osiągnięcie podobne do tego, że nowy chłopak z Premier League pokonał Man City i Liverpool na najwyższym miejscu. Problem dla Ipswich polegał na tym, że takie wyniki przyciągnęły uwagę i od kwietnia 1963 roku Ramsey odszedł, aby zarządzać reprezentacją Anglii.

Podczas gdy Ramsey prowadził Trzy Lwy do chwały Pucharu Świata, Ipswich wrócił do Drugiej Dywizji po shambolicznej serii występów pod Jackie Milburn, która sprawiła, że ​​opuścił swoje stanowisko z zaledwie 19% współczynnikiem wygranych – drugim najniższym spośród wszystkich kierowników Town w historia. Bill McGarry przejął dowodzenie i ustabilizował statek, zanim ostatecznie poprowadził klub na najwyższy poziom. McGarry opuścił swoje stanowisko i dołączył do Wolves. Robson był jego zastępcą.

Rzeczy ledwo wysiadł na ulotki pod Robson z trzy i pół roku po miernoty z 12 ^th najodpowiedniejszej wykończenia Ipswich mógł zdobyć. W rodzinie Cobboldów klub był w rękach właścicieli, którzy poświęcali czas, aw sezonie 1973 Robson zaczął odpłacać się wiarą, którą poprowadził, prowadząc klub do czwartej i europejskiej piłki nożnej w następnym sezonie.

Robson ustanowił Ipswich jako bardziej niż rywalkę w Pierwszej Dywizji, z czterema sześcioma najlepszymi finałami w ciągu następnych czterech lat – wszystkie z nich, z których jeden widział piłkarski puchar UEFA na Portman Road. Podczas swojej kadencji do tej pory Robson zbudował wysokiej jakości stronę, zatrudniając takich opiekunów, jak Paul Cooper, Allan Hunter i Paul Mariner, a kampania z 1978 roku scementuje Robsona i jego zespół w książkach z historii miasta Ipswich.

Ich forma liga miała prawdziwy hit jak ciągnika Chłopcy zakończył pokornych 18 ^th i zaledwie trzy punkty przewagi nad strefą spadkową, ale ich wyświetlenie w FA Cup nie mogło być bardziej różne, jak doszli do finału. Na Wembley czekał Arsenal, który był wielkim faworytem, ​​mimo że Ipswich strzelił 20 bramek na drodze do meczu pokazowego.

Rekordy pokażą zwycięstwo 1: 0 dla Ipswich, ale nie było to zbyt trudne i chwycić słabszego, gdy Town poprowadził mecz. Mariner uderzył spód barze i John Wark dwukrotnie brzęczały Pat Jennings’ prawej kolumny strony z potężnych napędów przed Roger Osborne wreszcie kompensowane co okaże się zwycięzcą w 78 ^th minut.

Niedługo później Robson, który zakończył swoją karierę w grze po drugiej stronie stawu, gdzie wielkim trofeum sportowym jest zbliżająca się NFL Super Bowl , miał swoje ręce w Pucharze Anglii.

Słabe wyniki w lidze okazały się również niewielkim załamaniem i wkrótce klub wróci na szczyt dzięki holenderskiemu duetowi – Fransowi Thijssenowi i Arnoldowi Muhrenowi – teraz w środku pola, który może zdominować prawie każdy mecz, ale pomimo walki po prawej stronie na końcu stołu kolejny kawałek sztućców, który miał nastąpić, przyszedł również w formie rozgrywek pucharowych – tylko tym razem w kształcie Pucharu UEFA z 1981 roku.

Ludzie Robsona pokonali kilka dużych drużyn na przestrzeni lat, ale punktem kulminacyjnym triumfu 81 Pucharu UEFA – z wyjątkiem pokonania AZ Alkmaar w finale – było zwycięstwo w ćwierćfinale przeciwko drużynie Saint Etienne z Michelem Platini. Minusem wygranej w pucharze, szczerze mówiąc, jest to, że bez „rozproszenia” nie ma wątpliwości, że Ipswich wygrałby tytuł ligowy. Zamiast tego The Blues musieli zadowolić się miejscem, które zajęło drugie miejsce, dokładnie tam, gdzie skończyli rok później, i w mgnieniu oka Robson podążył śladami Ramseya, gdy wyruszył na zarządzanie Anglią, a Ipswich już nigdy nie było takie samo .

Sir Bobby Robson. Co za menedżer. Co za gość. Co za legenda.